حجت الاسلام احمد عابدینی استاد اخلاق حوزه در اجلاسیه اساتید و مشاوران اخلاقی معاونت تهذیب و تربیت حوزه های علمیه که در سالن سلمان مدرسه امام کاظم(ع) برگزار شد، با اشاره به اینکه در مباحث اخلاقی نقطه های شروع بسیار اهمیت دارند، اظهار داشت: باید نقطه شروع و غایت مسیر برای مخاطبان و اساتید مشخص و معین گردد؛ چراکه ارزش های افعال به اندازه غایت های آنان است و این یک سنت الهی می باشد.
وی در ادامه با اشاره به توجه به اهمیت حب ذات افزود: حب ذات از بالاترین قوایی است که خداوند سبحان در عالم قرار داده است و این قوه است که سبب بقای عالم می باشد و انسان نیز از این مسئله استثنا نبوده و دارای حب ذات است.
حجت الاسلام عابدینی بیان داشت: دین مبین اسلام از حب ذات انسان ها کمال استفاده را کرده؛ چراکه دین اسلام، حب ذاتی را که در سراسر عالم خداوند آن را ایجاد کرده است، تخطئه نکرده است؛ زیرا حقیقت ذات سبب می شود که انسان خود را بشناسد و حب ذات یک سرمایه بزرگ برای انسان است.
وی در ادامه افزود: علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می گوید این همان حب ذات است که در نهایت منجر به حب الله می شود؛ یعنی حب ذات هی رشد کرده و به جایی می رسد که انسان حقیقت خود را قبل از این که برای خود بداند برای خداوند می‌داند، داشته‌های خود را به داشتن خدا می داند و این سبب رویکرد بیشتر افراد به خداوند می شود.
استاد حوزه اظهار داشت: تمام چیزی که در نظام دین سنت و قاعده است، نمونه و نازل آن در هستی جریان دارد و تشابه بین نظام تکوین و نظام تشریح است و باید همیشه سعی کنیم در نگاه ها و برداشت های خود از نظام تکوین برای تثبیت و تبیین نظام تشریع استفاده کنیم.
وی افزود: گستردگی وجود انسان و بقای آن به زمان و مکان نیست؛ زیرا نفس انسان و غیر انسان دارای زمان و مکان نمی باشد.
استاد حوزه بیان داشت: در نظام شاگرد پروری چند نگاه وجود دارد که یکی از آن نگاه ها این است که زکات علم نشر آن است و انسانی که علم دارد باید آن را نشر دهد و نگاه دیگر این است که دیگران را هم به کمال برساند.
وی در ادامه افزود: در نظام شاگرد پروری اساس آن بر اساس حب ذات است و اگر ما توانستیم حب ذات را با این نگاه توسعه دهیم؛ نظام حب ذات می‌تواند بالاترین سرمایه ای باشد که ما در نظام اخلاقی از آن استفاده می کنیم.
حجت الاسلام عابدینی در پایان با اشاره به حوصله اهل بیت(ع) در شاگرد پروری اظهار داشت: ائمه معصوم آن در شاگرد پروری و نظام جذب بسیار با حوصله و صبور بودند؛ چنانکه هشام بن حکم که طبق روایات جوانی بد دهن بوده است با صبر و حوصله امام صادق(ع) جذب می اسلام می شود.
