حجت الاسلام کاظم علی‌محمدی، معاون تهذیب و تربیت آذربایجان شرقی به مناسبت شب های قدر در یادداشتی آورده است: شب قدر، شب تقدیر مقدرات یکساله انسان و شب تعیین سرنوشت است.
آنچه مهم است، ایجاد آمادگی روحی و معنوی در خود برای درک فیوضات شب قدر است. در واقع انسان با خواندن دعاها و انجام عبادت‌های شب قدر، ظرفیتی در خود ایجاد کرده و جان و دل خود را برای دریافت رحمت بی‌کران الهی آماده می‌کند، همانند کشاورزی که با شخم زدن زمین، آن را برای پذیرش و رشد بذر آماده می‌کند.
خداوند متعال با مخفی کردن شب قدر در این سه شب، سه فرصت به ما داده تا بکوشیم شایستگی خود را برای دریافت مدال بندگی و فیوضات الهی نشان دهیم، همچون مسابقات وزنه برداری که هر ورزشکار سه بار شانس خود را برای برداشتن سنگین‌ترین وزنه‌ها می‌آزماید و اگر فرصتی را از دست داد فرصت دیگری دارد که جبران کند. اما بیچاره آن کسی که هر سه فرصت را از دست بدهد که دستش از دریافت مدال کوتاه می‌ماند.
بنابراین باید حواسمان خیلی جمع باشد که لحظه به لحظه شب قدر را مغتنم بدانیم و مراقب باشیم به بیهودگی و بطالت یا خدای نکرده به گناه و غفلت نگذرد که در این صورت زیانی کردیم جبران ناپذیر.
درک شب قدر میسر نمی‌شود جز از طریق ارتباط قلبی با قطب عالم هستی حضرت مهدی ارواحنا فداه که نامه اعمالمان باید به دست ایشان امضا شود و جدّ بزرگوارشان امیرمؤمنان علی علیه السلام که این شبها متعلق به ایشان بوده و ولایت و محبت ایشان شرط پذیرش اعمال و استجابت دعاهاست که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند : «مَن أحَبَّ عَلِیّا قَبِلَ اللّهُ مِنهُ صَلاتَهُ وصِیامَهُ وقِیامَهُ وَاستَجابَ دُعاءَهُ . (إرشاد القلوب دیلمی، ص۲۳۵)؛ هر کس علی را دوست بدارد، خداوند، نماز، روزه، شب زنده داری او را می پذیرد و دعایش را مستجاب می‌گرداند.»
و نیز توسل به ساحت مقدس آقا ابا عبدالله الحسین علیه السلام که ثارالله است و اگر گوشه چشمی به ما کند برای دنیا و آخرتمان بس است که امام صادق علیه السلام به فضیل بن یسار فرمود:: «مَنْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ فَفَاضَتْ عَیْنَاهُ وَ لَوْ مِثْلَ جَنَاحِ اَلذُّبَابِ غَفَرَ اَللَّهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ اَلْبَحْرِ (وسائل الشیعه ج۱۴ ص۵۰۰)؛ ای فضیل! هر کس ذکر ما بگوید یا در حضور او ذکر ما شود و از چشمش به اندازه پر مگسی اشک درآید، خداوند گناهان او را میبخشد اگر چه فزون‌تر از کف دریا باشد.
بکوشیم اعمال و دعاهای وارد شده در این شبها را با فهم معانی آنها و با توجه و حضور قلب انجام دهیم، چرا که خداوند متعال به کیفیت عمل بیش از کمیت آن بها می‌دهد و مشتری عمل خالصانه و خاضعانه اعمال بندگانش هست. (الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ.» (ملک، آیه ۲)
پیش از خود و بیش از خود به دیگران دعا کنیم که امام باقر علیه السلام فرمود: «اَسرعُ الدعاءِ نُجحا للاجابه، دعاءُ الاخ لاخیه بظهرِ الغیب یَبدا بالدعاء لاخیه فیقول له ملکٌ موکلٌ به آمین ولک مِثلاه (مرآه العقول، علامه مجلسی، ج۱۲، ص۱۶۸)؛ سریع ترین دعا برای اجابت دعا برای برادر دینی است که هم دعا در غیاب او باشد و هم اول برای او دعا کند. در این صورت فرشته ای که بر او گمارده شده، به این دعا آمین گوید و به دعا کننده گوید برای تو باد دو برابرش».
قبل از ورود به این شب‌های عزیز، موانع را برطرف سازیم، همه را ببخشیم (ارحم ترحم) و از مؤمنی کینه به دل نداشته باشیم (که امام علی علیه السلام فرمود: اَلغِلُّ یُحبِطُ الحَسَناتِ؛ کینه، خوبی‌ها را نابود می‌کند)، حق الناسی به گردنمان نماند و آنهایی را که از خود رنجانده‌ایم به هر شکل ممکن طلب حلالیت کنیم به ویژه بستگان نزدیک و والدین خود که رضایت خداوند در رضایت والدین است که امام علی علیه السلام فرمود: «رضا الله فی رضا الوالدین و سخطه فی سخطهما» (جامع احادیث الشیعه، بروجردی، ج۲۱، ص ۴۲۷).
