بی تردید تحقق و تکامل نظام انقلابی بر محور اخلاق و معنویت، نیازمند نقش آفرینی خاستگاه فهم دین و پایگاه اقامه دین یعنی «حوزه های علمیه» است.
برای اینکه مدیر بتواند رسالت تربیتی خود را به درستی و به شکل مطلوب ایفا کند، باید از دانشها، مهارتها و توانمندیهای مدیریتی، اخلاقی و تربیتی برخوردار باشد.
خانواده کانون مقدس رشد و پرورش و تعالی فرد در ارتباط با دیگران است و همواره انسان را برای پذیرش مسئولیت های اجتماعی مهیّا و آماده می سازد و می توان گفت پیشرفت و تعالی جامعه در گرو رشد و تعالی خانواده هاست.
طلاب و روحانیون حوزه های علمیه نیز که در مسیر تربیت و رشد و تعالی خود و خانواده خود و جامعه خود به منزله عالمان و مبلّغان دین خدا و مجاهدان راه خدا قدم گذاشته اند، می-بایست در سلامت معنوی و سبک زندگی اسلامی خود و خانواده خود پیش گام و سرمشق و الگو باشند تا بتوانند مسئولیت خود را در هدایت جامعه اسلامی به سوی حیات طیبه بخوبی ایفا نمایند.
امور تهذیبی و برنامه های تربیتی مربوط به حوزه های علمیه و طلاب و روحانیون، در قالب «برنامه جامع تهذیبی و تربیتی» تهیه شده است و هر شخص یا نهاد فعال می تواند بصورت فردی یا گروهی در تحقق این برنامه جامع نقش ایفا نماید.
لازم و ضروری است مدارس حوزه علمیه به عنوان کانون اصلی و مهد تربیت طلاب، با رویکرد «برون گرایی» زمینه های حضور فعال و مداخله و اثرگذاری طلاب و روحانیون را در روابط و مناسبات جامعه و تعامل با نهادهای اجتماعی فراهم آورند.
«جهاد» شاخصه مؤمنانی است که قلبشان خالی از حبّ دنیاست و با بذل مال و جان خود، صدق ایمانشان را آشکار میسازند. انسانهای مؤمن مجاهد بر دیگر مؤمنین فضیلت و برتری دارند و خداوند اجر عظیمی برای ایشان در نظر گرفته است.
در مقابل هجمه های بی امان و شبیخون فرهنگی، یکی از مهمترین پایگاههای مؤثر در زدودن حب دنیا از قلوب مؤمنین و نورانیت قلوب به نور محبت خدا و نبی و امام، «هیئات مذهبی» با محوریت مسجد، حوزه و مردم هستند که زیربنای اخلاق و معنویت را بر پایه تولی و تبری ساخته و راه عبودیت و بندگی را هموار می سازند.